رواية صراعات الحياه
ندى: تمام بس على ورق بس
زياد بعصبية: الا انا اللى م.. يت عليكى اوى
يوسف بصله وضحك
زياد بغضب: بتضحك على ايه
يوسف بضحك: لا ولا حاجه يمعلم
back
سيف: احم
ندى وقتها بعدت عن زياد بخجل وهى بتوطى وشها فى الأرض
سيف: خدها على شقتك اللى فى التجمع بقى متخليهاش تعقد مع امك واختك
زياد: ومين سمعك دا اهلها ارحم انا اصلا مش متخيل شكل عمتك لما تعرف
سيف: مش لازم يعرفوا
ندى وقتها حسيت انها بتحمله فوق طاقته قلبها وجعها
زياد: ربنا يستر
سيف: كله خير إن شاء الله يلا خد مراتك بقى انا عايز انام
زياد بهزار: بتطردنى يا ابن خالى مكنش العشم
سيف: يلا يااض
زياد: ملناش اكل عيش فى البيت دا يلا يا ندى
ندى بصتلهم بأببتسامة هى حبت الاخوة اللى ما بين زياد وسيف جدا
زياد وندى خرجوا من البيت وسيف حس انه محتاج سارة جدا فرن عليها
سارة: الو
سيف: احلى الو اسمعها فى حياتى تيجى نخرج
سارة بفرحة: ايه دا بجد اشطا اوى هلبس واستناك
سيف بفرحة لفرحتها: مسافة الطريق واكون عندك
سارة: تمام
عند ندى وزياد فى عربية زياد
ندى: انا اسفة
زياد: على ايه
ندى: حاسة انى لغبطلك حياتك وانى فرضت عليك حاجه انت مش عايزها انا بجد اسفة
زياد: لا متقلقيش انا حياتى كدا كدا متلغبطة بيكى او من غيرك
ندى: ليه بتحب
زياد: انتوا ليه ديما بتربطوا كل حاجه بالحب يلا وصلنا
ندى دخلت معاه كانت عبارة عن فيلا صغيرة بس كانت جميلة جدًا انبهرت من جمالها
ندى بأنبهار: الله جميله اوى
زياد: دى تصميمى
ندى بتعحب: ازاى انت مش ظابط
زياد: مش بقولك حياة ملغبطة يلا تعالى ندخل
ندى: تمام
دخلوا الفيلا
ندى: بجد جميلة اوى اوى
زياد: طب كويس انها عاجبتك انتى هتعيشى فيها سنة كاملة خدى راحتك دا بيتك انا ماشي
