فتح اوضت النوم لقيها قاعده بتعيط ومن،ـهاره من العياط مصطفى

افنان الى واقفه ومتابعه كل حاجه مصطفى: احم ممكن بس ترفعى هدومها افنان بدات تساعد امها و مصطفى كشف عليها مصطفى: هديكى حبت مسكن كدا بس ناخد بالنا من اكلنا ماشي ام افنان: ما تكتبلي حاجه لركبي ونبي يا ابنى الخشونه هتمو.تى مصطفى ضحك: رغم انى مش دكتور عظام بس تمام هكتبلك مسكن ام افنان: عليا برضو ياض دا انت كنت لاول على دفعتك وليك في كل حاجه مصطفى ابتسم وبص لافنان: عبال افنان كدا لما تفرحنا وتطل.ع الاوله على دفعتها ام افنان: يارب يا ابنى يارب افنان: احم يلا يا ماما

 مصطفى قام واخد مفتيحه وتلفونه : استنى انا طالع هسندها معاكى بعد وقت في شقة [م افنان: ربنا يبارك ليه بجد دكتور مصطفى ابن ناس وراجل بجد افنان: اه اه انتى كويسه ولا اي ام افنان: الحمدلله يا حبيبتي لو عايزه روحى ذاكرى افنان: انا هطل.ع اذكر فوق السطوح ساعه كدا ونازله لو احتجتى حاجه 

نا فوق ام افنان: ماشي يا حبيبتي افنان طل.عت فوق السطوح لفيت مصطفى قاعد هلى حاجه شبه سرير قديم فوق السطوح مصطفى حس بيها وقام : لو جايه تذاكرى ووجودى هيضايقك انزل افنان بخجل: لا عادى... 

احم من شويه شفت مراتك لامه هدومها وماشيه مصطفى: اه عادى افنان: انت هتسيبها تمشي مصطفى: هى عايزه كدا اوقفها ليه

 افنان: دى مراتك يا دكتور على فكره مصطفى بهدوء: اول حاجه انا مصطفي هنا يا افنان احنا جران اكتر من 30 سنه دكتور دى في العياده او المستشفى تانى حاجه اي الكتاب الى في ايدك دا هتذاكرى اشعات ولا اي افنان: اه مصطفى: تعالى هساعدك دى ماده جميله على فكره افنان ضحكت: جميله اي دى مقرفه

 مصطفى: تعالى افنان قربت منه وقفت جنبه وهو خد الكتاب وسنده على سور السطح مصطفى:

 نجيب كرسين من الى مكسرين هناك دول ولا مرتاحه كدا افنان: لا عادى مصطفى: اممم تعرفي انى يامه ذكرت فوق السطوح هنا افنان بحب: اه كنت بشوفك